CHWILA

TA CHWILA KTÓRA TRWA

NIE WARTA ZAPOMNIENIA

TA CHWILA KTÓRA TRWA

WYMAGA CISZY I SKUPIENIA

TA CHWILA KTÓRA TRWA

ZABIERZE CIĘ DO SIEBIE

TA CHWILA KTÓRA TRWA

TO BOGA NIEME TCHNIENIE

TA CHWILA KTÓRA TRWA

JUŻ NIE MA JEJ ZA CHWILĘ

ZGINĘŁA W UMYSŁU MGLISTYM PYLE

GDY ZNAJDZIESZ JĄ, TO POPATRZ

ZATRZYMAJ SIĘ NA CHWILĘ

DOSTRZEŻESZ WŁASNE PIĘKNO

W TEJ KOSMICZNEJ SILE

PROSTYTUTKA

NIE TWORZĘ DLA KASY

ANI NIE TWORZĘ DLA CIEBIE

COŚ CZASEM WE MNIE PUKA

CHCE SIĘ UKAZAĆ W DZIELE

MOŻE NIC NIE WARTYM

DLA MNIE BEZCENNYM PEWNIE

NIE POTRAFIŁABYM JEDNAK

TWORZYĆ NA ZAMÓWIENIE

dziwna

boli mnie świat
boli mnie znieczulica
że obok cierpią ludzie
i nikogo to nie rusza
wolą przymknąć oczy
może wspomną coś na temat
i pójdą napchać torby
rzeczami bez znaczenia
czuję w sercu smutek
czy dalej tak już będzie
czy świat się otrząśnie
jednością stanie wreszcie
czy może wszyscy ludzie
w końcu zaprotestują
wyjdą na ulicę
wszystko zbojkotują
w jedności ludzi siła
gdybyśmy tylko mogli
nie być tacy bezwolni
i nieprzytomni

brzoza

codziennie panią mijam
jest pani idealna
ta smukłość- piękną linią
kreślona w giętkich palcach
a włosy proszę pani
tych refleksów gra powabna
przyprawia mnie o dreszcze
pani nie może być zapomniana
kolejnym razem gdy panią spotkam
na pewno zrobię zdjęcie
a może namaluję...
nie wiem tego jeszcze
chcę panią widzieć
jak najczęściej!

ciemność

w duszy mej ukrywam
ciemną mą naturę
głęboko zasypaną
pod różowym puchem
jeśli się dokopiesz
czy taką mnie ukochasz?
a może mnie porzucisz...
nieważne, ja ją kocham
to moja druga połowa
tak samo dla mnie ważna
jak jasna oczywiście
to nic, że jest nieładna
a może to subiektywne?
nie wiem tak na prawdę
jak jest to ułożone
kto stworzył mnie
ten może
właśnie ci odpowie

malnę walnę

dziś wiaterek namalował
piękny pejzaż z mokrych liści
świecą, błyszczą, zęby szczerzą
tańczą, kręcą i spadają
wszędzie ślady zostawiają
lecz za chwilę malarz wielki
walnął w kubek, chlup na obraz!
wielka plama zasłoniła
stosy liści rozesłane
malarz wściekł się i do worka
wrzucił całe to zamieszanie

zapytanie

dlaczego boże stworzyłeś mnie artystą?
czy nie mogłabym być duszą czystą?
bez tego całego zamętu i w głowie pomieszania,
wiecznych pytań nic nie wartych i wiecznego zadumania

powiem ci boże w tajemnicy
że bardzo zazdroszczę ludziom zwykłym
tego spokoju i prostych spraw
wybaw mnie proszę, bo już dosyć tego mam!